Patienten laten wachten kost geld

Forum met als invalshoek LOGISTIEK.
Plaats hier uw vragen & antwoorden over LEAN MANUFACTURING, TOC, POLCA, Kanban.

Moderator: Jaap_Procesverbeteren.nl

Plaats reactie
Jaap_Procesverbeteren.nl
Forum ervaring: 4/5
Forum ervaring: 4/5
Berichten: 75
Lid geworden op: ma sep 28, 2009 8:17 pm

Patienten laten wachten kost geld

Bericht door Jaap_Procesverbeteren.nl »

Patiënten laten wachten kost geld
Wat kan QRM betekenen in de zorg?

Bij de procesverbetermethode Quick Response Manufacturing (QRM) staat tijdwinst in het complete traject van vraag tot afleveren centraal. Anders gezegd: wachttijden, overigens ook één van de verspillingen binnen Lean, moeten zo kort mogelijk zijn. Het argument daarvoor: minder verborgen kosten en overhead, die bijvoorbeeld kan bestaan uit onnodig veel handling, fouten, telefoontjes etcetera.

QRM wordt in de regel toegepast in productiebedrijven die (deels) klantspecifieke producten maken. QRM is echter ook nuttig in de zorg. Dit betogen Jannes Slomp, lector World Class Performance aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, en consultant Gijs Wubbe.

In een artikel* beschrijven zij de lange weg langs diverse ziekenhuizen, die één bepaalde anonieme patiënt aflegt om te genezen van alvleesklierontsteking. De auteurs nemen daarbij aan dat alle behandelingen (dus ook wat niet succesvol blijkt) zinvol zijn, en focussen zich alleen op onnodige vertragingen. Soms wordt er een paar maanden medicatie uitgeprobeerd, maar dat is niet ‘onnodig wachten’. Onnodig wordt het pas zodra doorverwijzing of een nieuw consult nodig is, en daarop moet worden gewacht.

Afbeelding
^ Wachttijd (paars) en doorverwijstijd (groen) zijn verspilling. Bron: zie de verwijzing onderaan*

De onnodige vertragingen blijken aanzienlijk. Niet alleen procentueel, zie de figuur hierboven, maar ook qua kosten. Er is sprake van bijzondere voeding, medicijnen, en sondevoeding waarbij de sonde gemiddeld eens per maand moet worden vervangen. Als er geen vertragingen zouden zijn geweest, dan zou de patiënt bijna twee keer zo snel zijn genezen, namelijk in 352 in plaats van 650 dagen. De kosten aan onnodig medisch handelen, medicijnen en voeding bedragen 5343,04 euro. Interessant is, dat deze direct voor de ziektekostenverzekeraar zichtbare kosten vermoedelijk in het niet vallen bij de totale kosten voor de maatschappij die het lange wachten met zich meebrengt. Ten eerste wordt je van alvleesklierontsteking behoorlijk ziek, hetgeen mogelijk ziekteverzuim en/of andere kosten met zich meebrengt. In het specifieke geval ging het onder meer om thuiszorg. Ten tweede genas de patiënt weliswaar, maar zijn alvleesklier heeft wel schade opgelopen die vermoedelijk minder was geweest als de genezing sneller had plaatsgevonden. Op dit moment zijn er geen klachten, maar extra kosten voor nieuwe medische behandelingen op een later tijdstip zijn niet uitgesloten.

Een sterk punt van het artikel vind ik dat dit goed laat zien dat het belangrijk is om naar de totale kosten in een compleet medisch traject te kijken. Dit wordt op het moment niet gedaan. Er wordt afgerekend per medische verrichting waarbij vaak niet eens wordt gemonitord of die verrichting ook op langere termijn het gewenste resultaat oplevert. De auteurs voegen bovendien als nieuw argument toe dat je niet alleen naar de zorgkosten moet kijken, maar naar alle kosten. Dit lijkt me zeer terecht, want ook aan uitgaven voor mogelijke uitkeringen, verzorging en andere gevolgen van ziekzijn betaalt de overheid mee (hoewel soms indirect). Bovendien is het doel van de gezondheidszorg om zo veel mogelijk gezondheidswaarde en welzijn voor mensen toe te voegen. Onnodig lijden door lange wachttijden is moeilijk in geld uit te drukken.

Tot slot een punt van kritiek: Het zeer lange medische traject lijkt niet standaard voor een alvleesklierontsteking. Het was beter geweest als de auteurs een flink aantal cases van mensen met deze kwaal hadden doorgerekend en de resultaten van die exercitie hadden gemiddeld. In het specifieke geval in het artikel lijkt erg laat de juiste diagnose te worden gesteld: de alvleesklierontsteking is een auto-immuun variant. Hierdoor rijst de vraag of dat niet de bron (root cause) is van de meeste onnodige kosten in dit geval. Had dat niet kunnen voorkomen? Is auto-immuun pancreatitis zo zeldzaam en/of is testen daarop zo duur en/of zo belastend voor de patiënt, dat dit niet standaard wordt gedaan? Die vragen blijven in het artikel onbeantwoord.

Wellicht zou je daaruit wel een andere les kunnen trekken. Er lijkt een trend tot minder diagnostiek. Dit lijkt me goed waar het gaat om metingen waarbij de uitslag geen gevolgen kan hebben voor de behandeling. Kan diagnostiek echter wél de behandeling beïnvloeden, dan moet je in het begin van een ziekte wellicht juist relatief veel uit de kast trekken. Dat betekent dan hoge kosten in het begin, maar die verdien je dan later mogelijk terug. Of dat het geval is, kan weer worden vastgesteld door naar de totale kosten in het complete traject te kijken.

*) Het artikel kan, met toestemming van de auteurs, worden gedownload als pfd-bestand. Verdere verspreiding van dit bestand is niet toegestaan.
Plaats reactie